Uzdrowisko A. Gurewicza, ul. Armii Krajowej 6 (d. Warszawska 24)
Wzniesione etapami w latach 1906-1921 na terenie dużego parku. Było własnością Abrama Gurewicza (Górewicza).
Budynek pensjonatu zyskał wieloboczny plan, składający się z siedmiu przylegających do siebie skrzydeł. Jest jednym z największych w Polsce obiektów o konstrukcji drewnianej (tylko niektóre
ściany zewnętrzne są murowane). Jego powierzchnia użytkowa wynosi 2.700 m2, kubatura 20.000 m3.
Cały budynek od strony wschodniej i południowej otoczony był leżalniami, werandami oszklonymi oraz trzema otwartymi tarasami.
Wzorowo urządzone uzdrowisko zaopatrzone było w kanalizację, bieżącą wodę, oświetlenie elektryczne i telefon. Posiadało elegancki salonik, czytelnię, bawialnię i salę jadalną oraz salę
koncertową. Zatrudniano specjalistę-ogrodnika, toteż tereny uzdrowiska wyróżniały się w okolicy pięknym parkiem z egzotycznymi odmianami roślin.
Zakład nie posiadał statusu sanatorium ani szpitala, a jak podają reklamy był "uzdrowiskiem dla rekonwalescentów rekonwalescentów osób poszukujących wypoczynku". Wyraźnie też
zaznaczano, że nie będą przyjmowani obłożnie chorzy ani chorzy na gruźlicę.
Po II wojnie światowej budynek uzdrowiska przeznaczony został kolejno: na sanatorium, Centralny Szpital Lotniczy, Liceum Medyczne nr 8. W 1997 r. budynek przejęła Polska Fundacja Alzheimerowska
Obiekt znajduje się w rejestrze zabytków pod nr 937.
W opracowaniu wykorzystano materiały z Mazowsza nr 2 z 1994 r.
|
Jeśli zmieniły się dane teleadresowe, czegoś brakuje, masz uwagi do strony
NAPISZ
Otwockie zabytki